Γράφει ο Βασίλειος Χρυσοχέρης, Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος & επιστημονικός συνεργάτης του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.
Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι διακρίνονται σε 2 κατηγορίες, σε αυτούς που εμφανίζονται κατά την γέννηση και είναι οι συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι και σε αυτούς που κάνουν την εμφάνιση τους κατά την παιδική -εφηβική ηλικία και ονομάζονται επίκτητοι.
Αυτό που απασχολεί τους γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κατά πόσο είναι πιθανό τέτοιες αλλοιώσεις να οδηγήσουν στην εμφάνιση μελανώματος.
Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι στα παιδιά δεν πρέπει να ελέγχονται συστηματικά, η εμφάνιση μελανώματος πριν την εφηβεία είναι εξαιρετικά σπάνια. Εκτιμάται ότι η ετήσια εμφάνιση μελανώματος είναι 0.8% στο εκατομμύριο στην 1η δεκαετία της ζωής. Άρα το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιες είναι οι προβληματικές παιδικές βλάβες;
Οι επίκτητοι ΜΚΣ όπως αναφέραμε θεωρούνται μη προβληματικοί σπίλοι κατά βάση. Υπάρχουν διάφοροι τύποι τέτοιων σπίλων.
Οι Συγγενείς ΜΚΣ μπορεί να εξελιχθούν υπό προϋποθέσεις σε κακοήθεια ανάλογα το μέγεθος. Οι σπίλοι αυτοί ταξινομούνται ανάλογα με το μέγεθος τους ή το μέγεθος που υπολογίζεται ότι θα αποκτήσουν κατά την ενήλικη ζωή
Σε αυτή την κατηγορία σπίλων και ειδικότερα στην κατηγορία των γιγάντιων έχει αποδειχθεί μετά από μελέτες ότι υπάρχει αυξημένη πιθανότητα μελανώματος στην παιδική ηλικία. Τα ποσοστά εμφάνισης μελανώματος ποικίλουν μεταξύ 0-10%,ενώ η μέση συχνότητα υπολογίζεται σε 2.8%.
Η εμφάνιση μελανώματος κατά την παιδική ηλικία είναι εξαιρετικά σπάνια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν λαμβάνουμε αυστηρά μέτρα ηλιοπροστασίας, όπως επίσης και δεν αναζητούμε την ειδική γνώμη του δερματολόγου για οποιαδήποτε απότομη εξαλλαγή παρατηρήθηκε σε κάποιο σπίλο.